کاش غصه تموم می شد......
کاش.......
نام تو مرا همیشه مست می کند.....
بهتر از شراب...
بهتر از تمام شعر های ناب.....
نام تو اگر چه بهترین سرود زندگیست......
من تو را به خلوت خدایی خیال خویش
بهترین بهترین خطاب می کنم.....
بهترین بهترین من.....
- زخمی بر پهلوهایم است و روزگار نمک میپاشد...و من پیچ و تاب میخورم..همه گمان میکنند که می رقصم!!!!
- چه افکار غریبی داشت کرم ابریشم!تمام عمر قفس میبافت ولی.....فکر پریدن بود!!!!!
- چند وقتیست نامه هایت نمی رسد....نمیدانم پستچی مریض شده یا پست خانه خراب است.....تو که مینویسی؟؟؟!!
- ساعت 5 صبح پدرم صبحانه می خورد و من شام!!!و من به فاصله ی نسل ها می اندیشم
- از عشق ها ی این روزگار داستانی به بلندی شنگول و منگول نمیتوان نوشت چه برسد به شیرین و فرهاد!!!!!!
می رسه روزگاری که حضور کسی برات سوهان روح میشه...
یادت می ره که یه وقتایی بودن در کنار اون برات چقدر خوشایند بود
یادت می ره که برای با هم بودنتون چقدر خدا را شکر میکردی........
یادت می ره اون همون کسییه که یادگار روزگار بی قراریته
روزایی که سفید بودن و قشنگ
یادت می ره که اگه یه ناخوشی کوچیکی تو ی احوالش پدیدار می شد ..
تو هم بد تر از اون میشدی..
یادت می ره که حس کردن حضورش چطور سنگینی روحتو برای تنت قابل تحمل می کرد
یادت می ره که اون تجسم گذشته هاییه که خیلی ها نمیتونن باورش کنن........
یادت میره که.....
.
به اینجا که میرسی برگرد و یه نگاهی به پشت سرت بنداز...
مثه روز روشنه برام که اون دور دورا .....یا شاید هم نه خیلی دور
همه ی این لحظه ها رو میبینی و انگشت دندون میگزی و...
و با حسرت اون روزا رو مرور می کنی......
اونوقت برگرد و به زندگی من شیرینی همون روز ها رو بده..
همون روزایی سفید بودن و قشنگ!